1. Santa Maria della Concezione (I Cappuccini)
Usytuowany pomiędzy elegancką ulicą Via Veneto, a pełną samochodów Piazza Barberini, kościół ten jest stosunkowo zwyczajną XVII-wieczną budowlą. Powód dlaczego warto się tutaj wybrać tkwi w krypcie, dostępnej od strony kościoła na poziomie ulicy. Zwana potocznie I Capuccini, jest jednym z najbardziej makabrycznych widoków w całej Europie: kości 4,000 braci, wielu z nich wciąż w pełnej formie szkieletu (i wielu wciąż noszących swoje brązowe habity), zdobią ściany długiego, wąskiego pomieszczenia z pięcioma kaplicami. Inne kości zostały użyte do stworzenia ozdobnych przedmiotów: żyrandole z kości goleni zwisają z sufitu, a kości miednicy ułożone są w klepsydrę. W ostatniej kaplicy tablica oferuje trzeźwe - jeśli nieco odpowiednie - przypomnienie: "Czym jesteś teraz, my kiedyś byliśmy; czym my jesteśmy teraz, ty będziesz".

2. Schody Hiszpańskie
Najsłynniejsze na świecie schody zostały ukończone w 1725 r. w celu ułatwienia wiernym wejścia na błotniste wzgórze do kościoła Trinità dei Monti. Na dole schodów znajduje się skromna fontanna autorstwa Berniniego. Nazwa pochodzi od faktu, że na placu, z którego rozchodzą się schody, od dawna znajdowała się ambasada Hiszpanii. Niedawno uchwalone prawo zabrania siadania na schodach, więc uświęcona  tradycja jedzenia gelato podczas wylegiwania się na schodach jest już tylko wspomnieniem. Ale mimo to warto się tam przespacerować.

3. Fontanna di Trevi
Bardziej teatr wodotrysków niż fontanna, ikoniczna Fontanna di Trevi jest najlepiej widoczna wczesnym rankiem lub późnym wieczorem, kiedy obszar jest pozbawiony miazmy turystów robiących zdjęcia. Co roku co najmniej jeden szalony turysta - zwykle pod wpływem włoskiego wina lub innych substancji - decyduje, że dobrym pomysłem byłoby pójście popływać.

4. Ara Pacis
Ara Pacis - lub Ołtarz Pokoju Augusta - to ozdobny marmurowy ołtarz wykonany w dekadzie przed narodzeniem Chrystusa. Został zamówiony, aby uczcić Pax Augusta, czyli pokój panujący w całym imperium za czasów cesarza Augusta. W szczególności został on wykonany dla uczczenia podboju dokonanego przez cesarza na północ od Alp w 13 roku p.n.e. Cztery ściany ołtarza przedstawiają sceny z mitologii rzymskiej. Warto przyjrzeć się ciekawemu przedstawieniu zarzynania świni na zachodniej ścianie - częstej praktyce, gdy Rzymianie zawierali traktat pokojowy. Ołtarz był obsesją Mussoliniego, który był zdeterminowany, aby być uważanym za następnego Augusta. Ara Pacis, zwrócona w stronę grobu Augusta, gdzie Mussolini miał nadzieję zostać pewnego dnia internowany, jest otoczona z trzech stron budynkami z epoki faszystowskiej. Il Duce chciał zamienić teren wokół ołtarza w "faszystowski park tematyczny". Na szczęście mu się to nie udało.

5. San Pietro in Vincoli
Położony w centralnej, ale niezadeptanej dzielnicy Monti, pomiędzy Forum Romanum a dworcem kolejowym Termini, to starożytne miejsce kultu nie wygląda zbyt dobrze ze swojej prostej, arkadowej fasady. Ale ci, którzy zapuszczą się do środka, zostaną nagrodzeni. Wnętrze tego pochodzącego z V wieku kościoła, którego nawę flankują doryckie kolumny, jest domem dla jednej z najbardziej cenionych relikwii chrześcijaństwa: łańcuchów, które niegdyś trzymały świętego Piotra (stąd nazwa kościoła: Święty Piotr w łańcuchach), wiszących na widoku pod ołtarzem.
I choć jest to miejsce pielgrzymek dla osób pobożnych, miłośnicy sztuki są tu zwabieni z innego powodu: Wspaniała rzeźba Michała Anioła przedstawiająca Mojżesza. Rzeźba brodatej biblijnej postaci miała być częścią monumentalnego 47-konnego grobowca papieża Juliusza II, który miał być miejscem jego ostatniego spoczynku. Plany zostały jednak odrzucone - pompatyczność i śmiałość projektu znalazła się pod poważnym ostrzałem - i dziś pozostały nam tylko Mojżesz i kilka niedokończonych (ale zgrabnych i wyglądających quasi-erotycznie) rzeźb niewolników.

6. Łaźnie Caracalli
Nazwany na cześć rzymskiego cesarza Caracalli, który kazał zbudować łaźnie w 217 r.  ten masywny kompleks łaźni był czymś więcej niż tylko miejscem do relaksu przy basenie. W starożytnym społeczeństwie rzymskim, łaźnie były instytucją. W rzeczywistości, były one usiane w mieście w taki sam sposób, w jaki siłownie są rozrzucone po współczesnych miastach. Łaźnie Caracalli były jednak najwspanialsze z nich wszystkich. Mogły pomieścić do 1500 osób, które zazwyczaj przechodziły cały proces: kąpiel turecka, po której następowało kilka minut w calidarium (podobnym do sauny), następnie tepidarium (basen z letnią wodą), po którym następowała kąpiel w lodowatym frigidarium i wreszcie natatio, ogromny basen pod gołym niebem, w którym rzymscy mężczyźni zbierali się, by poplotkować i porozmawiać o polityce. Łaźnie przetrwały około 300 lat, zanim najeźdźcy Goci nie zniszczyli instalacji wodnej, powodując śmiertelny krwotok wody.

7. Panteon
Zbudowana około 125 r. n.e. "świątynia wszystkich bogów" jest jednym z najbardziej majestatycznych budynków stojących jeszcze w starożytności i absolutnym obowiązkowym punktem zwiedzania o każdej porze dnia (choć poranek jest najmniej zatłoczony). Ówczesny projekt rotundy stał się wzorem dla budynków na kolejne stulecia. Dziś Panteon jest miejscem spoczynku najsłynniejszych obywateli Włoch, w tym artysty Rafaela, króla Vittorio Emanuele II, króla Umberto I i królowej Margherity Sabaudzkiej.
Budynek miał kiedyś dynamiczny miedziany dach. Było tak do czasu, gdy artysta Bernini wykorzystał miedź na swój wysoki na 95 stóp baldachim w dopiero co zbudowanej Bazylice św.

8. Santa Maria sopra Minvera
W średniowieczu Rzym poważnie podupadł: w pewnym momencie liczba mieszkańców spadła do zaledwie 20 000. Nawet papieże nie chcieli tam przebywać (wielu uciekło do Viterbo, 80 mil na północ od Wiecznego Miasta, a nawet do Awinionu na południu Francji). Santa Maria sopra Minerva, położona o rzut kamieniem od Panteonu, jest jedynym gotyckim kościołem w mieście.
Kościół wziął swoją nazwę od świątyni pogańskiego boga Minerwy, nad którą został zbudowany. Wewnątrz można podziwiać gwiaździsty sufit, ale nie przegap rzeźby Michała Anioła przedstawiającej Chrystusa trzymającego krzyż. Jest tu również "Madonna z Dzieciątkiem" namalowana przez renesansowego mistrza Fra Angelico. Na placu przed kościołem znajduje się jedna z najbardziej wyjątkowych rzeźb w historii sztuki: egipski obelisk umieszczony na szczycie rzeźby słonia. Bernini znalazł obelisk w ogrodzie kościelnego klasztoru, a mnisi zasugerowali umieszczenie go na środku placu przed kościołem. Bernini, jako artystyczny geniusz z dużym poczuciem humoru, wyrzeźbił słonia - symbol pobożności i inteligencji - i przymocował obelisk do szczytu. Początkowo miał to być żart, ale od tamtej pory pozostaje tam do dziś.

9. Droga Appijska (Appia Antica)
Rzymski system dróg był jednym z cudów starożytnego świata. A Droga Appijska - lub, jak nazywają ją miejscowi, Appia Antica - była niegdyś super autostradą, ciągnącą się od stolicy aż do "obcasa" buta (do miasta Brindisi). Odcinek "Królowej Dróg", jak go nazwano, który leży tuż za Rzymem, jest obecnie parkiem publicznym o powierzchni 6000 akrów i jednym z najlepszych miejsc Wiecznego Miasta poza zasięgiem radarów. Droga rozpoczyna się przy murach Aureliana z III wieku i Bramie San Sebastian, szybko napotyka na starożytne chrześcijańskie katakumby. Wkrótce bruk wielkości cegły ustępuje miejsca dużym, nieregularnym kamieniom bazaltowym o wielkości pizzy, pełnym kolein powstałych od wieków rzymskich rydwanów poruszających się w górę i w dół drogi. Kruche, tysiącletnie mauzolea i cieniste sosny parasolowe flankują drogę, która w niedziele jest całkowicie wolna od ruchu. Pozostałości willi i stadionów o mozaikowych podłogach ciągną się wzdłuż drogi i stanowią doskonały pretekst do odetchnięcia.

10. San Giovanni in Laterano
Cały kompleks, w skład którego wchodzi również pałac znajdujący się po drugiej stronie placu (dziś przedzielony ruchliwą ulicą), był pierwotną siedzibą papieża; do 1870 roku wszyscy papieże byli tu koronowani. Dziś kościół nadal jest oficjalną siedzibą kościelną biskupa Rzymu. W XVIII wieku bazylika została gruntownie odnowiona i otrzymała pełny rozkwit ozdobnego barokowego wystroju. Alessandro Galilei wygrał konkurs na rekonstrukcję zewnętrza (nadając fasadzie bardziej pałacowy wygląd), a Francesco Borromini otrzymał zadanie przeprojektowania wnętrza. Pozostawił on centralny gotycki Baldacchino (baldachim) nad ołtarzem, który dziś wydaje się być zupełnie nie na miejscu.

Rzym to ogromne miasto wypełnione zabytkami i niesamowitym jedzeniem. A ja tylko zarysowałem powierzchnię rzeczy do zrobienia w stolicy Włoch. Z niekończącym się strumieniem kościołów, które podwajają się jako de facto galerie sztuki, tętniące życiem życie nocne i ikoniczne cuda świata, takie jak Colleseum,  jest to jeden z najbardziej popularnych celów podróży na świecie.